Aabir Love Story Part 1

আবিৰ খণ্ড ( ১ )

কিমান অকলশৰীয়া হলে মানুহৰ মৰিবলৈ মন যায় ?

: Miss Ananya, are you allright ? কিমান দুখ পালে জীৱনত সুখ বিচাৰি হাহাকাৰ কৰিবলৈ মন নাযায় ?

কিমান কান্দিলে মানুহৰ কেতিয়াও হাঁহিবলৈ মন নাযায় ?

এইবোৰ প্ৰশ্নই মোক অহৰহ খেদি ফুৰে ।
আৰু উত্তৰ বিচাৰি নাপাই মই নিজৰ ভিতৰখন খান্দি খান্দি শেষ কৰোঁ ।
মোৰ আত্মাৰো কান্দোন মই শুনিব নিবিচাৰোঁ। সেইবাবে শামুকৰ খোলাৰ দৰে আন্ধাৰ এখিনিৰ মাজত সোমাই থাকোঁ মই ।
কোনেও নেদেখে মোক, আৰু মইও নাচাওঁ অচিনাকি মুখবোৰক ।

লানি নিছিগা চিন্তাৰ ঢৌবোৰৰ মাজত কেতিয়া সোমাই পৰিলো নিজেই গম নাপালো ।

:Oh, I am sorry Sir. Yeah I am fine, absolutely fine.
:Could you please tell me more about yourself ?
আটাইতকৈ বেয়া পোৱা প্ৰশ্ন এইটোৱেই। সৱ ইন্টাৰভিউতে সোধে।নিজে নিজৰ কথা কৈ বেয়া পাওঁ । কিন্তু উপায় নাই,ক’বই লাগিব ।
:Myself Miss Ananya Goswami, I am from Assam. I have completed my B.E in Electronics and telecommunication last year.
বচ্, হৈ গল আৰম্ভ, কত পঢ়িছিলো, কি পঢ়িছিলো, কি কি লেটেষ্ট টেকনলজি জানো, হবি কি, ইত্যাদি ইত্যাদি।মানুহজনৰো চাগে জানিবলৈ একো আগ্ৰহ নাই, কিন্তু নিয়ম মাফিক সুধি আছে, হাতত মোৰ বায়’ডাটা খন আছেই। ভাটৌৱে মতা দি মইয়ো মাতি গৈছো
:Sir, I am a very quick learner, and a very good team player.
কৈয়ে আছো, নিজৰে আমনি লাগিছে ।

কলেজৰ পৰা ওলাই চাকৰি বিচাৰি হাবাথুৰি খাইছো । নোপোৱা নহয়, পাইছো, কিন্তু নিজে বিচৰা ধৰণৰ নহয় । কৰবাত যদি কাম ভাল নহয়, কৰবাত ঠাইখন। পুণে বা হায়দৰবাদ যোৱাৰ ইচ্ছা একেবাৰেই নাই মোৰ । হে প্ৰভু, আজি কিবা এটা কৰি মিলাই দিবা আৰু ।
:Thank you Miss Ananya. Please go to the Panel 8 for the next technical round.
অফ কেম্পাছত চাকৰি পোৱা ইমান সহজ নহয়, হাজাৰ হাজাৰ কেন্ডিডেট। তাৰ মাজৰ পৰা এশ মান হে বাছিব । পৰৱৰ্তী ৰাউণ্ডৰ আগতে আকৌ এবাৰ ভগৱানক ভাবি লৈছো ।
:Come in Miss Ananya.

মূৰ তুলি চালো, গোটেই দিনটোত লগ পোৱা প্ৰথম জন মানুহ যিয়ে মোক এনেকৈ হাঁহি মাৰি সম্ভাষণ জনাইছে। ভয়টো অলপ কমিল ।
মোৰ প্ৰজেক্টৰপৰা আৰম্ভ কৰি লেটেষ্ট টেকনলজি, ইকনমিক ব্ৰেকডাউন সৱ সুধিছে । কিছুমান পাৰিলো, কিছুমান নোৱাৰিলো । ওলাই আহিবৰ সময়ত তেখেতে কলে
:You can wait outside. Will call you again.
অপেক্ষাৰ এই সময় খিনি বৰ অশান্তিকৰ। ৰুমটোৰপৰা ওলাই আহি বাহিৰৰ বিশাল ছোফাখনত বহিলো । মোৰ দৰেই আৰু বহুত লৰা ছোৱালী অপেক্ষাৰত । ৰাতিপুৱা লালচাহ একাপ খায়েই ওলাই আহিলো । শনিবাৰ যদিও ট্ৰেফিক আছিলে, খাবলৈ সময়ে নাপালো । পুৱা ৮ বজাৰ পৰা এতিয়া দেৰ বজালৈকে ইটোৰ পিছত সিটো ৰাউণ্ড, ভোকত পেটটো কলমলাই গৈছে । কেফেটেৰিয়াত গৈ কিবা এটা খাই লওঁ বুলি উঠি গলো । বেগতে ফোনটো ছাইলেন্ট কৰি সুমুৱাই থোৱা আছে. উলিয়াই দেখোঁ বাৰটা মিছদ্ কল। কাৰ হব আৰু, আয়ুৰ, মানে আয়ুস্মানৰ ।

: মাথা টো খাই হে এৰিবি মানে ন ?
: বহুত ইম্পৰটেন্ট কথা আছে । ইম্মান ফোন মাৰিছো, উঠাব লাগে বুলি নাজান ?
: আয়ু, মই ইন্টাৰভিউ দি আছিলো বুলি জান নে নাই তই ?
: তইতো এনেও পাবিয়েই ন। তই মোত্চে চোকা আছ । ময়েই যদি পালো সেইটো কোম্পানিত, তই কেলেই নাপাবি ।
: মোত্চে নহয়, মোতকৈ ।
: বাদ দেয়া না সেইচৱ । মেইন কথা গাহৈ মাংখ টো বনাই দিবি হাঁ ।
: কাম নাই আৰু মোৰ ! বাই দা ৱে, গাহৈ নহয় গাহৰি আৰু মাংখ নহয় মাংস ।
: তই কি বানান কৰি কৰি মাংখ খাৱ নেকি ?
: ধেই এইডাল ফোন থ ।
:নথবি ৰ ।
:কি হ’ল ?
:কিবা খালি নাই তই ?
ফোনটো হাতেৰে চেপি ধৰিলো ।
বুকুখন গধুৰ হৈ আহিল, মোৰ বাবে চিন্তা কৰা মানুহ আছে বুলি ভাবিবলৈও ভয় লাগে মোৰ ।
: খালো । এতিয়া ৰাখিছো ।
: নাইখোৱা মই জানো। সেইখন কেফেটেৰিয়াত বাৰ্গাৰ ভাল পাবি, খাই ল’বি ।
: হব ।

ল’ৰাল’ৰিকৈ ভেজ বাৰ্গাৰটো গিলি আকৌ আহি ৱেটিং এৰিয়াত বহিলোহি। মনত এসোপা চিন্তাৰ পাহাৰ। আন ছোৱালীৰ দৰে জীৱন মোৰ নহয় । নাইবা জীৱন একেই, মইহে আনৰ দৰে নহয় ।
উফ্ আৰু নোৱাৰি ।
চিন্তাৰ পৰা খন্তেকৰ কাৰণে হ’লেও মুক্তি লাগে মোক ।
লাহে লাহে smoking zone টোৰ ফালে খোজ ল’লো ।
অস্থিৰ মানুহে ধোৱাঁৰ কুণ্ডলিৰ লগত দুখবোৰ, চিন্তাবোৰ উৰি গ’ল বুলি ভাৱে ।
পৃথিৱীত ইয়াতকৈ পুতৌজনক আৰু কি হ’ব পাৰে ?
“Welcome to Infotech, Miss Ananya, you are selected”.
সুখী হোৱাৰ বৰ এটা অভ্যাস নাই মোৰ, মাত্র হাঁহি এটা মাৰি HR গৰাকীক সম্ভাষণ জনালো । আয়ুলৈও মাত্র এটা শব্দ লিখিলো, ” পালো”।
মই এনেকুৱাই, মই অনন্যা ।

(আগলৈ)

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------